Uitgelicht

Persoonlijke beleidsopvattingen toch niet geschrapt als weigeringsgrond. VVOJ teleurgesteld.

Kajsa Ollongren, Minister van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties, viceminister-president

[et_pb_section admin_label=”section”]
[et_pb_row admin_label=”row”]
[et_pb_column type=”4_4″][et_pb_text admin_label=”Text”]De toezegging van premier Rutte dat persoonlijke beleidsopvattingen geen reden meer mogen zijn om openbaarmaking van documenten te blokkeren, geldt niet voor de Wet openbaarheid van bestuur en zijn beoogde opvolger Wet Open Overheid. Dat schrijft minister Kasja Ollongren in een brief aan de Tweede Kamer.

Vorige week beweerde Rutte nog dat  ‘de informatievoorziening aan de Tweede Kamer en journalisten fundamenteel op de schop gaat’ en zei hij toe dat de weigeringsgrond persoonlijke beleidsopvattingen zou worden geschrapt uit de Wob. De weigeringsgrond is Wob-verzoekers al jarenlang een doorn in het oog omdat het leidt tot veel weggelakte passages. Geregeld tikte de rechter daarom bestuursorganen op de vingers.

Onderscheid

Het kabinet maakt onderscheid tussen informatievoorziening aan de Tweede Kamer enerzijds en aan pers en publiek anderzijds.: Het is belangrijk om onderscheid te maken tussen de Woo, en wat daarin wordt geregeld over persoonlijke beleidsopvattingen en de informatievoorziening aan de Tweede Kamer, op dit moment ook actueel. Het kabinet heeft in zijn reactie op het rapport van de Parlementaire onderzoekscommissie kinderopvangtoeslag aangegeven dat het richting de Tweede Kamer meer openheid wil bieden in afwegingen die ten grondslag liggen aan het beleid. (…). Het kabinet wil de grond ‘persoonlijke beleidsopvattingen’ niet langer hanteren als invulling van de weigeringsgrond ‘belang van de staat’ uit artikel 68 Grondwet”.

Dat gaat niet gelden voor de Woo, schrijft Ollongren nu: “De kabinetsreactie is opgesteld in context van de informatievoorziening aan de Kamer, en gaat dus over de relatie tussen bewindspersonen en het parlement. De Woo daarentegen gaat over openbaarheid voor eenieder en strekt zich uit tot alle overheidsorganen. Voor de uitvoering van de in de kabinetsreactie geschetste lijn van openbaarheid is geen wetswijziging nodig. Ook de actieve openbaarmaking van deze stukken kan al gestalte krijgen op grond van de Wob en in de toekomst ook onder de Woo.”

Kamer stemt over de Woo

Volgende week stemt de Tweede Kamer over de opvolger van de Wob, de Woo. Ollongren verwijst in haar reactie ook naar een amendement dat dan ter stemming komt en dat erover gaat dat persoonlijke beleidsopvattingen wel in geanonimiseerde vorm verstrekt mogen worden. Ollongren stelt echter dat ook dan het interne beraad van ambtenaren beschermd moeten worden, al dan niet met andere weigergronden: ” Om dergelijke situaties te kunnen ondervangen was ook denkbaar geweest om de clausule, “tenzij het kunnen voeren van intern beraad onevenredig wordt geschaad” in het amendement op te nemen. Nu zal daarvoor een beroep moeten worden gedaan op de overige weigeringsgronden.”

De VVOJ is teleurgesteld dat de weigeringsgrond persoonlijke beleidsopvattingen blijkbaar toch niet geschrapt wordt. De journalistiek schiet met de woorden van Mark Rutte niets op, concludeert de vereniging. Maar nog niet alles is verloren, aldus de VVOJ: “Bij de behandeling van de Woo – de opvolger van de Wob – hebben Kamerleden volgende week een nieuwe kans om te laten zien dat het ze met die openbaarheid en transparantie serieus menen. De VVOJ verwacht dan ook dat de Kamerleden alsnog zich inzetten om de Ruttedoctrine ook voor journalisten van tafel te krijgen.”[/et_pb_text][/et_pb_column]
[/et_pb_row]
[/et_pb_section]

Gerelateerde artikelen

Journalisten zien de meerwaarde van de Woo, maar zijn niet tevreden over de medewerking van de overheid bij de afhandeling van een informatieverzoek. Ze vermoeden bewuste, politiek gemotiveerde vertragingen, maar zien toch kansen in een nauwe samenwerking met de overheid.

Hij heeft niet de illusie dat hij in twee jaar kan rechtbreien wat al vele jaren tevergeefs beschreven wordt in rapporten met alarmerende titels als ‘Een dementerende overheid’ (2005) en ‘Een dementerende overheid 2.0?’ (2021). Toch wilde dr Arre Zuurmond Regeringscommissaris Informatiehuishouding worden. Slechts een tijdje, maar wel om onomkeerbare ontwikkelingen te initiëren.

Sluit je aan bij de vereniging van onderzoeksjournalisten

En vergroot je kennis én netwerk